Музыка для шэрага горада: пост-панк і cold wave з Беларусі

Межы жанраў і стыляў у эпоху пост- і метамадэрну размытыя, але ёсць некалькі музычных рысаў, якія апошнім часам прыпісваюць пост-панк гуртам.

• Вінтажны саўнд з адсылкай да 80-х — пачатку 90-х. Часам робяць адмысловую апрацоўку запісаў, каб гучала, як касета ў старой магнітоле.
• Замест жывых барабанаў постпанкеры любяць выкарыстоўваць драм-машыну, але нават калі ў гурце ёсць бубнач-чалавек, то гук саміх бубнаў робяць падобным да электронных.
• Часцей за ўсё да ўласна пост-панку адносяць гурты, дзе чэшуць на гітарах. Напрыклад, меланхалічныя зацыкленыя мелодыі з чыстым, не скажоным гукам і эфектам delay — па-сутнасці, рэхам. Бас-гітара вядзе манатонную, даволі простую, але ў ідэале запамінальную партыю.
• Калі чуваць больш рознага кшталту сінтэзатараў, якія граюць і адрывісты бас, і сольныя халодныя ды рамантычныя мелодыі, то перад вамі хутчэй за ўсё new wave, або ягоная сучасная больш адстароненая рэінкарнацыя — cold wave. А калі ўсё гучыць бліжэй да поп-музыкі, то вітайце synth wave. Вядома ж, усе гэтыя хвалі перамешваюцца, накладаюцца адна на адну, і ўцяміць, дзе які wave сканчаецца, а дзе пачынаецца наступны, не заўсёды проста.
• Звычайна пад гэтую музыку добра хадзіць па шэрым горадзе, ехаць пад дажджом па трасе або танчыць нездаровыя, крыху эпілептычныя і змрочныя танцы.
• Вакал можна браць любы: ад нізкіх манатонных а-ля цоеўскіх (ці кёрцісаўскіх) рэчытатываў, прыпанкаваных нервовых мармытанняў і выкрыкаў да прыгожа праспяваных поп-мелодый у стылі Depeche Mode i Cure.
• Але ўсё гэта проста сродкі для стварэння «той самай» прыцягальнай, трохі цёмнай атмасферы, кактэйлю з настальгіі, меланхоліі, глыбока прыхаваных эмоцый, траўмы, дэпрэсіі, абыякавасці, сацыяфобіі, іроніі, але разам з тым кахання і надзеі на лепшае.